خروج سفیانی از وادی یابس (بیانان بی آب و علف ما بین مکه و شام )و آن مردی است بد صورت و آبله رو و چهار شانه ،اسم او عثمان بن عنبسه می باشد و از اولاد یزید بن معاویه است.آن معلون پنج شهر بزرگ را تصرف می کند که آن شهرها دمشق،حمص،فلسطین،اردن،قنسرین است. پس از تصرف آنان لشکر زیادی به اطراف می فرستد و مقدار زیادی از لشکر به کوفه و بغداد می روند و قتل و غارت و بی حیایی انجام می دهند.در کوفه مردان را به قتل می رسانند و بعد از آن یک قسمت از لشکر خود را به شام روانه می کند ویک قسمت آن را به مدینه منوره. وقتی به مدینه برسند سه روز کشتار عام می کنند . وخرابی زیادی انجام می دهند و بعد از آن به سمت مکه حرکت می کنند لکن به مکه نمی رسند. و آن قسمت لشکر که به شام حرکت کرده بودند در بین راه لشکر حجه الله جلوی آنها می آیند وتمام آنان را هلاک می کنند وتمام غنایم را تصرف می کنند .
فتنه ی آن ملعون در اطراف شهرها بسیار بزرگ است خصوصاً نسبت به دوستان و شیعیان امام علی (ع)،حتی منادی او ندا میکند هر کس سریک نفر از دوستان علی (ع)را بیاورد هزار درهم بگیرد. مردم برای مال دنیا از یکدیگر خبر می دهند که او از دوستان علی (ع)است.
آن قسمت از لشکر که به سمت مکه حرکت کرده وقتی به زمین بیداء که ما بین مکه و مدینه است برسند خداوند ملکی را می فرستد در آن سرزمین فریاد می زند ای زمین این ملاغیان را به خود فرو ببر،پس کل لشکر سیصد هزار نفری با اسبان و اسلحه به زمین فرو می روند مگر دونفر که با همدیگر برادرند و از طایفه ی جهنیه هستند ملائکه صورتهای اینان را بر می گردانند و به یکی می گویند(بشیر)به مکه برو و به هلاکت رسیدن لشکر سفیانی را به حضرت صاحب الامر بشارت دهد و به دیگری(نذیر)می گویند برو به شام و به سفیانی خبر بده و او را بترسان ، آن دو نفر به مکه و شام روانه می شوند وقتی سفیانی این خبر را بشنود از شام به سمت کوفه حرکت می کند و در آنجا خرابی زیادی وارد می کند وقتی که حضرت به کوفه می رسند آن ملعون فرار می کند و به شام بر می گردد وحضرت لشکر را به سمت او می فرستد و او را در صخره ی بیت المقدس به قتل می رسانند و روح پلیدش را وارد جهنم می کند.
منتهی الآمال
